health4you ...φροντίζουμε για την υγεία σας!

Πονάτε συχνά στους ώμους; Ο πόνος επιμένει και μπορεί και να σας ξυπνήσει κατά την διάρκεια του ύπνου; Ο Γεώργιος Μπούχλης, Διευθυντής Χειρουργός, Ορθοπεδικός - Μικροχειρουργικής άκρας χειρός στην Ευρωκλινική Αθηνών , ρίχνει φως σε αυτή την τόσο συχνή και επώδυνη ασθένεια και εξηγεί όλα τα πιθανά προβλήματα που έκαναν τους ώμους σας να πονούν .

«Σήμερα όλοι πλέον γνωρίζουμε πως ο όρος περιαρθρίτιδα είναι πλέον αδόκιμος, αφού δεν μπορεί να προσδιορίσει τα αίτια αλλά και τη θεραπεία αυτού του πόνου που εμφανίζεται στους ώμους. Ήταν ο Charles Neer, στην αρχή της δεκαετίας του 1970, ο οποίος ξεκαθάρισε τα ανατομικά χαρακτηριστικά του προβλήματος και φυσικά έθεσε σαφώς θεραπευτικές ενδείξεις ανάλογα με τη σταδιοποίηση της νόσου, είτε συντηρητικής είτε χειρουργικής αγωγής. Παρεμπιπτόντως, η εξέλιξη της τεχνολογίας σε απεικονιστικό επίπεδο, είτε με τη βοήθεια των εξελιγμένων υπερήχων είτε με τη μαγνητική αρθροτομογραφία, έδωσε εντυπωσιακή ώθηση σε διαγνωστικό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση προηγείται η λεγόμενη συντηρητική αγωγή-φυσιοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή με σκοπό να ελαχιστοποιήσει τη δυσκαμψία και να ενδυναμώσει το μυϊκό σύστημα, το οποίο λόγω του πόνου υπολειτουργούσε και ατρόφησε. Οι εκχύσεις κορτιζόνης πρέπει να γίνονται με προσοχή και κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις, π.χ. δεν έχουν καμία θέση σε περιπτώσεις ανατομικής βλάβης όπως ρήξη τένοντα ή συνδέσμου. Η δράση της σε αυτήν την περίπτωση είναι όχι μόνο περιορισμένη, αλλά και δυνητικά επικίνδυνη για την ακεραιότητα των υπόλοιπων υγιών ιστών.

Τι προκαλεί πόνο στους ώμους;

Ξεκινώντας από την απλούστερη μορφή της παθολογίας του ώμου θα λέγαμε ότι τα συχνότερα προβλήματα είναι τα παρακάτω:

• Σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης. Εδώ για διάφορους λόγους οι τένοντες του ώμου συνθλίβονται ανάμεσα σε οστικές επιφάνειες και σιγά-σιγά παρουσιάζουν ρήξεις μερικές ή ολικές. Διακρίνουμε 3 στάδια του συνδρόμου και η θεραπεία ξεκινά σχεδόν πάντα με προσπάθεια φυσιοθεραπείας. Στο τελευταία στάδιο, όπου υπάρχουν ρήξεις και γίνονται πιο εκτεταμένες, έχουμε πλέον εγκατεστημένη.
• Πλήρης ρήξη του τενοντίου πετάλου. Βλάβη που μπορεί να προκληθεί είτε τραυματικά είτε εκφυλιστικά, δηλαδή με την πάροδο της ηλικίας. Γενικά οι μικρές βλάβες μπορεί να αντιμετωπιστούν συντηρητικά, ενώ οι μεγαλύτερες αντιμετωπίζονται επιτυχώς με αρθροσκόπηση.
• Μεγάλη χρονίζουσα ρήξη. Εδώ υπαινισσόμεθα τις παραμελημένες ρήξεις που συνήθως συνδυάζονται με τη λεγόμενη λιπώδη ατροφία των μυών. Στην περίπτωση αυτή η χειρουργική οιασδήποτε μορφής δε βοηθά ιδιαίτερα και το άκρο δυστυχώς παραμένει αδύναμο να εξυπηρετεί και επώδυνο σχεδόν σε κάθε κίνηση.
• Αστάθεια του ώμου. Βλάβη που απαντά κατ' εξοχήν στα νεότερα άτομα με ιστορικό εξαρθρήματος ώμου (κάκωση Bankarf) ή αθλητικών δραστηριοτήτων ρήψεων π.χ. polo, volley κ.ά. Εδώ η αρθροσκοπική τεχνική δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα.
• Αρθρίτις ώμου. Εδώ σχεδόν κατά κανόνα, ειδικά σε προχωρημένα στάδια, απαιτείται αλλαγή της κατεστραμμένης αρθρικής επιφάνειας, διαδικασία γνωστή ως αρθροπλαστική.

Αμέσως στον ιατρό

Γενικά οι περισσότερες επεμβάσεις του ώμου, συμβατικές ή αρθροσκοπικές, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα χρειάζονται συνδυαστικά φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης ώστε να διασφαλίσουν το άριστο δυνατό αποτέλεσμα. Ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ότι, εφόσον έχει εξασφαλίσει έμπειρο χειρουργό για το πρόβλημά του, οι παράμετροι που σχετίζονται με το καλό ή όχι αποτέλεσμα είναι οι εξής:

• Προϋπάρχουσα δυσκαμψία.
• Μεγάλη ρήξη.
• Ατροφία μυϊκών ομάδων.

Συνεπώς είναι προς όφελος του ασθενή να μην καθυστερεί την επίσκεψή του στον γιατρό, ώστε να γίνεται έγκυρη διάγνωση και θεραπεία, όπως άλλωστε ισχύει σε κάθε νόσο».