Σε αυτά προσθέστε και τις δυο βρύσες στο μπάνιο, μια για ζεστό και μια για κρύο νερό που κάνει πολλούς επισκέπτες να κοιτάζουν με σκωπτική διάθεση την αγγλική «πατέντα». Υπάρχει λόγος όμως που συμβαίνει αυτό και βρίσκεται πίσω στα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Εκείνα τα χρόνια κάθε σπίτι στη Μ.Βρετανία διέθετε μία δεξαμενή κρύου νερού η οποία βρισκόταν στο πατάρι η οποία και τροφοδοτούσε μία μικρότερη με νερό που θερμαινόταν από το μπόιλερ της κεντρικής θέρμανσης και κατέληγε στη βρύση με το ζεστό.
Ωστόσο το νερό της δεξαμενής σε ορισμένες περιπτώσεις λίμναζε, η δεξαμενή μπορεί να σκούριαζε και το γεγονός αυτό έκανε το ζεστό νερό ακατάλληλο για πόση. Οπότε κανείς -μα κανείς δεν έπρεπε να πιει το ζεστό νερό γιατί τίθετο θέμα υγείας. Αντίθετα, το νερό που έβγαινε από την βρύση με το κρύο, ήταν ασφαλές, αφού η υδροδότηση γίνεται και γινόταν κάτω από απόλυτη ασφάλεια. Η βρύση με μείκτη επίσης απορρίφθηκε καθώς το καθαρό κρύο νερό θα μπερδευόταν με το ζεστό που ήταν ακατάλληλο. Mάλιστα υπήρχε και σχετική νομοθετική ρύθμιση που απαγόρευε τη μίξη ζεστού και κρύου νερού.
‘Αλλοι υποστηρίζουν πως, απλά, τα σπίτια των περισσότερων Βρετανών, χρονολογούνται από τον 19ο ως τις αρχές του 20ου αιώνα και δεν υπήρχαν σύγχρονες παροχές. Μάλιστα ορισμένες κατοικίες είναι ακόμη παλαιότερες. Όταν λοιπόν εμφανίστηκε η τάση για εσωτερικές υδραυλικές εγκαταστάσεις, ξεκίνησε με ένα απλό σύστημα αποστολής κρύου νερού απευθείας από το δίκτυο αλλά το ζεστό νερό προστέθηκε αργότερα, χωριστά. Έτσι, δημιουργήθηκε και παρέμεινε το γνωστό διπλό σύστημα.