Τέτοιες συμφύσεις μπορούν να προκαλέσουν η ωοθηκική και η περιτοναϊκή ενδομητρίωση. Η οπισθοπεριτοναϊκή, όπως περιγράφει και ο όρος, δημιουργεί το πρόβλημα πίσω από το περιτοναϊκό κάλυμμα. Και αυτή η μορφή ενδομητρίωσης μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα, βασικά λόγω του άλγους, που αφενός επηρεάζει τη σεξουαλική σχέση της γυναίκας και αφετέρου, με βιοχημικούς μηχανισμούς ενοχλεί τη λειτουργία των σαλπίγγων.
Η ενδομητρίωση, που βρίσκεται μόνο στην επιφάνεια του περιτοναίου χωρίς την ύπαρξη συμφύσεων, μπορεί και να μην επηρεάζει την γονιμότητα. Άσχετα, όμως, από το αν εμποδίζει ή όχι, καλό είναι να αφαιρείται, ειδικά όταν ανευρίσκεται σε ζευγάρια που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια κατηγοριοποίησης της ενδομητρίωσης, ανάλογα με τη δυσκολία σύλληψης, η Αμερικανική Εταιρεία Γονιμότητας κατέταξε τις διάφορες μορφές ενδομητρίωσης και το συνδυασμό τους, σε τέσσερις βασικές κατηγορίες: ελαχίστη, ήπια, μεσαία και βαριά μορφή.
Είναι προτιμότερη η εξωσωματική γονιμοποίηση ή η αφαίρεση της ενδομητρίωσης;
Η εξωσωματική ήταν και θα παραμένει ο τελευταίος τρόπος αντιμετώπισης του υπογόνιμου ζευγαριού. Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι η γονιμότητα βελτιώνεται έως και 65% στις πρώτες τρεις κατηγορίες , ενώ έως και 40% στην πιο βαριά μορφή. Ο ιδανικός τρόπος σύλληψης είναι πάντοτε ο φυσιολογικός.
Ενοχλεί η ύπαρξη ενδομητρίωσης την εξωσωματική γονιμοποίηση;
Η ελαχίστη και η ήπια μορφή ενδομητρίωσης φαίνεται να μην ενοχλεί τα αποτελέσματα της θεραπείας. Η ωοθηκική ενδομητρίωση, ειδικά οι κύστεις άνω των 4 εκατοστών, πρέπει να αφαιρούνται προ θεραπείας. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η μόλυνση του ενδομητριώματος, κατόπιν λήψης ωαρίων, που μπορεί να προκαλέσει ωοθηκικό απόστημα. Η οπισθοπεριτοναϊκή ενδομητρίωση δεν ενοχλεί την θεραπεία.