Ωστόσο παρά την μειωμένη ογκομετρική φθορά αυτών των αρθροπλαστικών παραμένει το πρόβλημα της αυξημένης παραγωγής σωματιδίων ο ρόλος των οποίων συνεχώς διερευνάται. Μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν σαφή δεδομένα που να ενισχύουν την άποψη πιθανής βλαπτικότητα στο ανθρώπινο σώμα. Πρόσφατες δημοσιεύσεις ωστόσο αναφέρουν σοβαρές επιπλοκές και υφίσταται σοβαρός λόγος ανησυχίας.

Η κυρίαρχη φιλοσοφία της μεθόδου ήτο το γεγονός ότι διατηρείται ο αυλός του μηριαίου ακέραιος και δύναται να χρησιμοποιηθεί αργότερα, εφόσον αυτό απαιτηθεί. Επίσης ο κίνδυνος εξαρθρήματος είναι μικρότερος, και η δραστηριότης του ασθενούς πλησιέστερα εις το φυσιολογικό. Η μέθοδος θεωρήθη κατάλληλη για νέους και δραστήριους ασθενείς με άριστη ποιότητα οστών.

Η μέθοδος έχει εφαρμοσθεί σε πολλούς  ασθενείς μας με μέσο όρο ηλικίας τα 40 χρόνια και η εκτέλεση της γίνεται με ειδική τεχνική, που εμείς έχουμε σχεδιάσει και αξιολογήσει.  Παρά ταύτα μόνο το 1/3 των ασθενών που υποβάλλονται σε ολική αρθροπλαστική του ισχίου, έχουν κατάλληλο υπόστρωμα για την εκτέλεση αρθροπλαστικής  επιφανείας ισχίου.

Οι αντενδείξεις της εγχειρήσεως συνδέονται με την παθολογία (η οστεονέκρωση αποτελεί την κύρια αντένδειξη) την μορφολογία και τα βιομηχανικά δεδομένα του υπό αντικατάσταση ισχίου.

Συμπερασματικά, η χρήση της ολικής αρθροπλαστικής επιφανείας του ισχίου  είχε πρώιμα  ενθαρρυντικά, αποτελέσματα, αλλά η πρόσφατη βιβλιογραφία επιβάλλει περίσκεψη. Επίσης  η μέθοδος δεν είναι κατάλληλη για όλα τα ισχία και οι ασθενείς πρέπει να έχουν λογικές προσδοκίες. Ο χειρουργός πρέπει να έχει εναλλακτική μορφή θεραπείας εφόσον υπάρξουν διεγχειρητικά προβλήματα.