Στην Ελλάδα, δυστυχώς, πολλοί χειρουργοί συνεχίζουν αυτή την τακτική η οποία τελικά είναι εις βάρος της υγείας των ασθενών τους. Είναι σημαντικό και επιστημονικά αποδεκτό, από όλα τα προηγμένα κράτη, η αντιμετώπιση των ασθενών με καρκίνο να γίνεται από διάφορες ειδικότητες και από διάφορες τεχνικές ανά ειδικότητα.

Όταν έχουμε μια σειρά από δύσκολους καρκίνους, όπως αυτοί του παγκρέατος, του ήπατος ή των χοληφόρων αγγείων, οφείλουμε να απαντήσουμε στους ασθενείς μας σε μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα τα οποία και μας θέτουν, όπως:

• Είναι εγχειρήσιμο;
• Πρέπει να χειρουργηθώ;
• Ποιο είναι το κατάλληλο χρονικό διάστημα για να πραγματοποιηθεί το χειρουργείο;
• Χημειοθεραπεία πριν ή μετά το χειρουργείο;

Δίνοντας αυτές τις πληροφορίες, οι ασθενείς θα γνωρίζουν την κατάσταση τους και θα μπορούν να αποφασίσουν σωστά για την υγεία τους.

Τις τελικές αποφάσεις όμως, θα πρέπει να τις πάρει μια ομάδα στην οποία θα προΐσταται ο χειρουργός ήπατος αλλά και στελέχη άλλων ειδικοτήτων όπως ογκολόγοι, ακτινοθεραπευτές και ακτινοδιαγνώστες, οι οποίοι από κοινού θα αποφασίζουν γα τους ασθενείς τους. Αυτό που θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν, είναι ότι σε τόσο πολύπλοκα προβλήματα, όπως είναι οι καρκίνοι της κοιλιακής χώρας, κανείς δεν πρέπει να αποφασίζει μόνος του, όσο έμπειρος και αν θεωρείται.

Υπάρχει έλλειμμα εκπαίδευσης στην Ελλάδα

Σημασία έχει, όπως όλοι αναγνωρίζουν, η σωστή εκπαίδευση των ιατρών. Δυστυχώς, στην Ελλάδα αυτό που προτείνεται στους νέους ιατρούς δεν είναι η από κοινού αντιμετώπιση των σοβαρών περιστατικών. Αυτού του τύπου η ιατρική όμως έχει κοστίσει σε ανθρώπινες ζωές. Βέβαια δεν είμαστε σε θέση να μπορούμε να μετρήσουμε θύματα αφού ως γνωστόν δεν υπάρχει Αρχείο Καταγραφής Νεοπλασιών καθώς και Αρχείο Καταγραφής Ατυχημάτων ανά την Επικράτεια. Επόμενο είναι να μην μπορεί να υπάρξει διαμόρφωση μιας σταθερής πολιτικής στην ιατρική αφού δεν γνωρίζουμε τα στατιστικά επιστημονικά δεδομένα.

Ένα ακόμη παράδοξο είναι ότι ενώ στην Ελλάδα έχουμε τόσα δημόσια ογκολογικά νοσοκομεία κανένα δεν δουλεύει σωστά, αφού κανένα δεν έχει στο σύνολό του αξονικούς τομογράφους τελευταίας γενιάς, κανένα δεν έχει σοβαρή ακτινοθεραπευτική κλινική ή μαγνητικό τομογράφο. Οι ασθενείς αρκετές φορές περιφέρονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και τελικώς έχουμε οδηγηθεί σε ένα υπερβολικά δαπανηρό σύστημα υγείας αφού χρειάζονται επανα-εισαγωγές και επιπλέον ιατρικές πράξεις στους ασθενείς.

Αυξημένα κρούσματα καρκίνου του παγκρέατος στην Δυτική Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί κατά πολύ οι ασθενείς οι οποίοι νοσούν από καρκίνο του παγκρέατος και είναι κάτοικοι κυρίως περιοχών της Δυτικής Ελλάδας. Αν και προς το παρόν δεν έχουν κωδικοποιηθεί οι λόγοι και οι αιτίες, βασικός ένοχος φαίνεται να είναι η εκτεταμένη χρήση των φυτοφαρμάκων.

Οι μέχρι σήμερα γνωστοί υπαίτιοι για την εμφάνιση του καρκίνου του παγκρέατος είναι

• Η χρόνια παγκρεατίτιδα, κυρίως αλκοολική.
• Το κάπνισμα.
• Και η εκτεταμένη χρήση χημικών .

Η πρόγνωση του καρκίνου του παγκρέατος

Από τους ασθενείς οι οποίοι θα διαγνωστούν με καρκίνο του παγκρέατος μόλις το 10-15 % θα μπορέσει να χειρουργηθεί. Η ίαση εξαρτάται απόλυτα από την δυνατότητα ενός χειρουργείου και θα πρέπει να γίνει σαφές πως οριστική θεραπεία δεν υπάρχει αν δεν αφαιρεθεί οριστικά ο καρκίνος του παγκρέατος .

Για τους ασθενείς οι οποίοι δεν έχουν την επιλογή ενός χειρουργείου η πιθανότητα επιβίωσης την πρώτη διετία, κάνοντας χρήση των νέων καινοτόμων φαρμάκων, είναι της τάξεως του 35-40%.

Αν ωστόσο είναι εφικτό ένα χειρουργείο, οι αισιόδοξες μελέτες λένε ότι οι ασθενείς σε ποσοστό 30-35% θα καταφέρουν να έχουν μια ποιοτική ζωή τα επόμενα 5 χρόνια.

Από τα νεοπλάσματα που εντοπίζονται στο πάγκρεας δυνητικά το χειρότερο είναι το αδενοκαρκίνωμα. Αντίθετα, οι κύστες σε οποιαδήποτε μορφή τους, δηλαδή είτε είναι βλεννώδεις, είτε είναι ορώδεις, έχουν καλή πρόγνωση.

Συγκεκριμένα :

• Τα ορώδη κυστικά νεοπλάσματα έχουν εξαιρετική πρόγνωση, χωρίς να είναι πάντα απαραίτητο το χειρουργείο.
• Τα βλεννώδη έχουν επίσης πολύ καλή πρόγνωση αρκεί να χειρουργηθούν εγκαίρως καθώς πάντα μετά από ένα συγκεκριμένο μέγεθος εξαλλάσσονται.