Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που τις προκαλούν;

Ένας σημαντικός παράγοντας εμφάνισης είναι  η UV ακτινοβολία, γι αυτό είναι ιδιαίτερα συχνό το πρόβλημα σε περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια. Στις γυναίκες, με προδιάθεση, σημαντικό ρόλο έχουν οι ορμονικές ανακατατάξεις, όπως κατά την παρουσία πολυκυστικών ωοθηκών,  κατά την χρήση αντισυλληπτικών,  και κατά την εγκυμοσύνη (Χλόασμα), με τελικό αποτέλεσμα την αυξημένη δραστηριότητα μελανίνης και την εμφάνιση των χαρακτηριστικών δυσχρωμιών στο πρόσωπο.

Πως ορίζετε η θεραπευτική αντιμετώπιση;

Η αντιμετώπιση του μελάσματος - χλοάσματος (πανάδων), δεν είναι εύκολη υπόθεση.  Συχνά χρειάζεται πολύμηνη, συνδυαστική εφαρμογή θεραπευτικών επιλογών, για να υπάρξει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι Ειδικές αγωγές, τα Ιατρικά peelings, και η Μικροδερμοαπόξεση (Microdermabration) είναι κύριοι τρόποι αντιμετώπισης, ενώ εξειδικευμένα LASER μπορεί να χρησιμοποιηθούν, σε ειδικές περιπτώσεις. Δεν θα πρεπει να ξεχνάμε την ανάγκη για συνεχή αντηλιακή προστασία.

Ποιοι είναι οι σύγχρονοι θεραπευτικοί μέθοδοι;

Πλέον υπάρχουν σύγχρονοι μέθοδο θεραπείας, ώστε να επιλέγουμε -κατά περίπτωση- την πλέον κατάλληλη, για την βέλτιστη εξατομικευμενη αντιμετώπιση στο δέρμα σας.

Οι παράγοντες αποχρωματισμού συστήνονται κατά γενικό κανόνα για τη θεραπεία διαταραχών υπερμελάγχρωσης. Η βασική κατανόηση της οδού της μελάγχρωσης είναι σημαντική. Ο τύπος και η ποσότητα μελανίνης που συντίθεται από το μελανινοκύτταρο και το μοτίβο διανομής της στην επιδερμίδα καθορίζει το πραγματικό χρώμα του δέρματος. Η μελανίνη σχηματίζεται μέσα από μία σειρά οξειδωτικών αντιδράσεων στις οποίες συμμετέχουν το αμινοξύ τυροσίνη και το ένζυμο τυροσινάση.

Η υπερμελάγχρωση θεραπεύεται με την εφαρμογή τοπικών παραγόντων ή/και με θεραπείες λέιζερ. Η θεραπεία με τοπικούς παράγοντες λεύκανσης και λέιζερ μπορεί να διαρκέσει βδομάδες έως και αρκετούς μήνες, μέχρι να παρατηρηθεί αξιοσημείωτη διαφορά. Στη διάρκεια της θεραπείας, οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν τον ήλιο χρησιμοποιώντας αντηλιακό για τη μείωση της πιθανότητας μελαγχρωματικών αλλαγών λόγω υπεριώδους ακτινοβολίας.

Ποιες οι κοινές τοπικές θεραπείες;

Hydroquinone (υδροκινόνη)

Μία σημαντική βιομηχανική χημική ουσία, η hydroquinone είναι και μία πανταχού παρούσα χημική ουσία εύκολα διαθέσιμη σε καλλυντικές και μη-συγταγογραφούμενες φόρμουλες λεύκανσης. Η βελτίωση με την hydroquinone (ως μονοθεραπεία) παρατηρείται συνήθως μετά από 4-6 βδομάδες, με το βελτιωμένο αποτέλεσμα να σταθεροποιείται στους τέσσερις μήνες περίπου. Υψηλότερες συγκεντρώσεις μέχρι 10% μπορούν να χρησιμοποιηθούν για περιστατικά που ανθίστανται στην αγωγή. Παρά τη γενικότερη αξιοσημείωτη ασφάλεια της hydroquinone, θα πρέπει να λαμβάνει κανείς υπόψιν τις πιθανές παρενέργειες. Η δερματίτιδα εξ επαφής συναντάται σε έναν μικρό αριθμό ασθενών και ανταποκρίνεται καλά σε τοπικά στεροειδή. Μία ασυνήθιστη, αλλά σοβαρή παρενέργεια της hydroquinone είναι η εξωγενής ωχρόνωση.

Monobenzyl ether of hydroquinone (μονοβενζυλαιθέρας της υδροκινόνης)

Παρόμοιο με την hydroquinone, το monobenzyl ether of hydroquinone (MBEH) ανήκει στην κατηγορία φαινόλων/κατεχόλων των χημικών παραγόντων. Αντίθετα με την hydroquinone, το MBEH σχεδόν πάντα προκαλεί σχεδόν μη-αναστρέψιμο αποχρωματισμό του δέρματος. Ίχνη από MBEH έχουν εντοπιστεί σε απολυμαντικά, μικροβιοκτόνα, δίσκους πιάτων με λαστιχένια επένδυση, κολλητική ταινία, λαστιχένια προφυλακτικά, και λαστιχένιες ποδιές. Στη δερματολογία, το MBEH πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για το σβήσιμο των εναπομεινασών περιοχών του φυσικά χρωματιστού δέρματος σε ασθενείς με ανθεκτικότητα στην αγωγή ή στην γενικευμένη λεύκη.

Αζελαϊκό οξύ

Ένα φυσικά παραγόμενο, κεκορεσμένο δικαρβονικό οξύ που απομονώνεται αρχικά από τον μύκητα Pityrosporum ovale, το αζελαϊκό οξύ είναι ένας σχετικά αδύναμος ανταγωνιστικός αναστολέας της τυροσινάσης in vitro (στον δοκιμαστικό σωλήνα). Αν και το αζελαϊκό οξύ χορηγούταν αρχικά για τη θεραπεία της ακμής, έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στη θεραπεία των φακίδων και της μεταφλεγμονώδους υπερμελάγχρωσης.

Κοχικό οξύ (5-hydroxy-4-pyran-4-one-2-methyl)

Ένα μεταβολικό προϊόν μύκητα, το κοχικό οξύ αναστέλλει τη δράση κατεχολάσης της τυροσινάσης, η οποία αποτελεί το βασικό ένζυμο που περιορίζει τον ρυθμό βιοσύνθεσης της μελανίνης του δέρματος. Το κοχικό οξύ καταναλώνεται επίσης ευρέως στην γιαπωνέζικη διατροφή, με την πεποίθηση ότι ωφελεί την υγεία.

Mequinol (4-hydroxyanisole) (μεκινόλη)

Παρόμοια με την hydroquinone, η 4-hydroxyanisole (4HA) είναι κυτταροτοξική για τα μελανινοκύτταρα. Η mequinol χρησιμοποιείται στην Ευρώπη σε συγκεντρώσεις που κυμαίνονται από 5-20% και έχει εγκριθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για τη θεραπεία των ηλικιακών κηλίδων.

Ρετινοειδή

Τα ρετινοειδή, όπως η tretinoin (τρετινοΐνη) και η adapalene (αδαπαλένη), είναι παράγωγα της βιταμίνης Α. Οι μηχανισμοί για τη μείωση του χρωματισμού περιλαμβάνουν αναστολή της τυροσινάσης, παρέμβαση στη μεταφορά χρωστικής ουσίας και επιτάχυνση της επιδερμικής ανανέωσης. Οι πιο γνωστές παρενέργειές τους περιλαμβάνουν έγκαυμα, τσούξιμο, ερύθημα, ξηρότητα και ξεφλούδισμα. Αν και οι παρενέργειες είναι αναστρέψιμες, η ίδια η ρετινοειδής δερματίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε υπερμελάγχρωση, ειδικά σε άτομα με σκουρόχρωμη επιδερμίδα.

Niasinamide (νιασιναμίδη)

Η niasinamide είναι η βιολογικά δραστική μορφή της βιταμίνης Β3. Καταστέλλει τη μεταφορά των μελανοσωμάτων στα επιδερμικά κερατινοκύτταρα. Η niasinamide με retinyl palmitate (παλμιτική ρετινόλη) έχει φανεί να βελτιώνει την υπερμελάγχρωση και να αυξάνει τη λεύκανση του δέρματος μετά από 4 βδομάδες θεραπείας σε σύγκριση με το έκδοχο μόνο του.

Σόγια

Οι πρωτεΐνες σόγιας περιέχουν αναστολείς σερινοπρωτεασών που αναστέλλουν τη δράση της οδού του protease activated receptor-2 (υποδοχέας-2 που ενεργοποιείται από πρωτεάση - PAR-2). Η βελτίωση της υπερμελάγχρωσης παρατηρήθηκε μετά από 12 βδομάδες εφαρμογής δύο φορές ημερησίως μη-παστεριωμένου γάλακτος σόγιας, με ελάχιστες παρενέργειες.